Dag 2 in Calcutta
Door: Leontine
Blijf op de hoogte en volg Leontine
04 Maart 2019 | India, Calcutta
Het is fascinerend om te zien hoe de mensen zich badderen in de rivier. Iedereen houdt de meest essentiële delen van zijn kleding aan, schrobt zichzelf voor wat hij waard is, poetst zijn tanden grondig met een stokje en wriemelt zich op een zo kuiselijk mogelijke manier weer in zijn kleren. Een enkeling laat zich nog door een masseur flink onder handen nemen en kan dan soepeltjes aan de dag beginnen.
Wij wandelen verder langs de rivier richting de bloemenmarkt. Onderweg vertoont het straatleven weer zijn nooit saaie schouwspel. De stad wordt wakker, de mensen ook, sommige nog niet. Zij gebruiken een kar als huis, nu slapen ze er nog op, straks, doet hij dienst als vervoermiddel voor van alles wat je maar kunt bedenken en zo dus voor inkomsten zorgt. Even de dorst lessen met een kopje thee uit een aardewerk bakje wat daarna de prullenbak in mag. Dit doen wij, zuinige Hollanders, uiteraard niet. Veel te leuk, om weer thuis in de klas te laten zien! Aanschouwelijk onderwijs hè, werkt altijd! Na dit bakkie gaan we, samen met duizenden Indiërs, naar de bloemenmarkt. Wat een mega hoeveelheden aan bloemenslingers liggen hier, allemaal om te offeren. Meer dan schuifelen kunnen we niet maar desondanks kan er toch best af en toe een auto of een mega volgepakte kar of fiets tussen door.....denken ze. En ja, de Indiërs gaan rustig aan de kant, zonder vloeken en schelden, daar kan menige Hollander nog wat van leren! Ook nog het huis van moeder Teresa bezocht waar ze jarenlang gewoond en gewerkt heeft en waar haar tombe te bezoeken is. Het huis en het aan haar geweide museum is zoals zij was: eenvoudig en indrukwekkend. Een stukje verder in de straat is haar opvangcentrum voor baby’s en peuters en geestelijk gehandicapte kinderen. Ik voel me klein bij het zien van al die lieve zorg die de nonnen en vrijwilligers zo belangeloos geven. Een klein eigenwijs peutertje wijst op haar bord en op het krukje voor haar: “Zitten jij en helpen!” maakt ze zonder woorden duidelijk. Ik val als een blok voor haar bevel. Van de consequente juf in mij die geen ‘bevelen’ opvolgt als b.v.: ‘strikken!’ is in een klap niks meer over. Een zaaltje verderop staan tig bedjes strak naast elkaar opgesteld, bijna overal zit/ligt een baby of dreumesje. Deze kinderen zijn hier gebracht door ouders of alleenstaande moeders die niet voor hen kunnen zorgen. Het is allemaal mega indrukwekkend.
’s Middags voeren we een gesprek met Father Wilson over de voortgang van zijn projecten in de regio van Calcutta.
’s Avonds pakken we de nachttrein naar Sahibganj, 340 km ten noorden van Calcutta, waar we een schooltje voor doofstomme kinderen gaan bezoeken. SAC sponsort de omheining van het terrein, nodig om de veiligheid van de kinderen te garanderen. Ook de nachttrein is een weer een belevenis op zich. Duizenden mensen verzamelen zich op het station. Zittend, liggend, staand, wachtend op de trein. Indiërs zijn er blijkbaar altijd op voorbereid dat ze ergens moeten wachten, ze hebben dan ook altijd doeken bij waar ze met de hele familie op kunnen liggen, en zo niet, dan gaan ze gewoon op de grond liggen. Zo gauw er een trein aankomt drommen ze zich zo snel mogelijk in de coupé, mannen en vrouwen gescheiden. Er passen ongelooflijk veel mensen in zo’n trein, kwestie van flink opschuiven en lekker dicht tegen elkaar aan zitten of staan. Ramen en deuren zitten er wel in, maar gaan vaak niet dicht. De goede eigenschap van de Indiërs, om heel schoon op zichzelf te zijn, maakt dat er hier zich geen hele onaangename geur verspreidt. Ik ben héél benieuwd naar onze trein, wij hebben een slaapcabine, ik kan me er nu even niks bij voorstellen en verwacht er maar niet teveel van. Dat is hier overigens overal de beste instelling voor, dan kan het alleen maar meevallen. En ja hoor, het valt dus reuze mee, we hebben een slaapcompartiment voor 4 personen, helder wit gesteven lakens en schone handdoeken. Op de gang 3 bewakers met grote geweren… Dat dat nodig is geeft geen lekker gevoel, maar dat ze er zijn mocht het nodig zijn, dus weer wel. De planning was dat de reis 9 uur zou duren maar dat wordt al snel bijgesteld, dit is de sneltrein en die doet er maar 6 en een half uur over. Betekent dus dat we om een uur of 4 ’s morgens aankomen… Na weer een korte nacht worden we wakker in Sahibganj, een béétje te vroeg, maar geen nood, in India lijkt nooit iemand te slapen, dus onze ophaaldienst, Xavier en Sonatan, wordt opgepiept en is er binnen een kwartier. Dit scheelt ons een ritje in de Riksja’s die de hele nacht in grote getale aanwezig zijn om je te vervoeren. Het wemelt hier op en rond het station van de mensen, alsof het geen nacht is. Heel bijzonder, dat kan ik overigens bij alles zeggen wat ik hier zie. India is zo indrukwekkend, niet te omschrijven.
Aangekomen bij de school mogen we na een warm welkom en een kop koffie/thee nog een paar uur gaan slapen, heerlijk!
Het versturen van de verslagen is afhankelijk van de wifi ter plekke, het kan dus af en toe even duren..
-
04 Maart 2019 - 07:16
Marjan:
Je kan het mooi en beeldend verwoorden Leontien!
Kleurrijk India dus vandaag, hoe is het met de geuren en temperaturen?
Beetje geslapen op die harde bedden? -
05 Maart 2019 - 13:06
Bapke Adriaanse:
Ha Kees en Leontine,
Wij lezen met veel plezier en verwondering jullie reisverslagen! Wij willen wel sponsoren, is daar nog een manier voor?
Groet, Aart en Bapke -
07 Maart 2019 - 14:54
Leontine Sanders:
Hai Aart en Bapke, wat fijn dat jullie plezier beleven aan de reisverslagen, ik beleef ook heel veel plezier aan het beleven van de reis en het schrijven er over. Sponsoren kan altijd, via de site van SAC, of door mij een persoonlijk berichtje te sturen. Ik lees het waarschijnlijk wel pas als ik weer terug ben :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley