Dag 1 in India, Calcutta

Na een voorspoedige reis zijn we vanmorgen om 8.00 uur aangekomen in Calcutta. We worden op het vliegveld opgehaald en naar ons verblijf gebracht. De weg hiernaar toe is er voor mij al een met ontelbare indrukken. Onze taxi rijdt, bijvoorbeeld, luid toeterend, net als alle andere honderden gele en witte taxi's en personenauto's, dwars de stad. Aan netjes op je rijbaan blijven rijden doen ze hier niet. Dat hij hier links moet rijden merk je dan ook nauwelijks. Het is een complete chaos en dat dat niet meer botsingen oplevert mag een wonder heten! Dat ook de vele ''fietsriksja's' niet van hun sokken worden gereden is ook al verbazingwekkend. Overal lopen, staan, zitten, liggen mensen, vaak midden op de stoep, in 'huizen' die de naam huis bij lange na niet verdienen. Zonder kleerscheuren komen we in een recordtijd aan bij Seva Kendra. Dit is een instelling waar activiteiten georganiseerd worden om de minstbedeelden in Calcutta te steunen en te stimuleren selfsupporting te worden. Ook zo'n organisatie die enorm veel goed werk verricht!
Er wacht ons een warm welkom door Wim en Marian de Jongh, onze reisgenoten de komende 2 weken (Wim is penningmeester bij SAC). Zij waren al wat eerder naar India vertrokken. Ook maak ik kennis met de leider van Seva Kendra: Father Franklin, een priester met een heel groot sociaal hart. Voor Kees is het een warm weerzien met hem. We zetten onze spullen op onze kamer en na een ontbijtje gaan we op pad voor het meest heftige wat we waarschijnlijk gaan meemaken: een bezoek aan éen van dúizend! Slums (krottenwijken). In deze Slum wonen 10.000 mensen en ik geloof dat ze allemaal thuis zijn... Omdat het pas flink geregend heeft is het er een natte bende. En ja het woord 'bende' omschrijft meteen wat je hier om je heen ziet. Smalle, natte zandstraatjes met links en rechts ongelooflijk veel krotten tegen elkaar aangeplakt. Ze hangen van golfplaten en plastic aan en tegen elkaar. Vaak niet groter dan een paar vierkante meter en onderdak biedend aan een heel gezin. De keuken bestaat uit een pan waarop voor het hutje wordt gekookt. De koeien hebben in de hutjes nog het meeste plaats van iedereen...
Father Franklin neemt ons mee naar een 'mooie' ruimte, weliswaar zonder ramen en met gaten het dak, maar wel van steen! Het blijkt
een klaslokaal te zijn. Father Franklin stelt ons voor aan 3 van de 4 leerkrachten, stuk voor stuk kanjers in het bezit of bijna in het bezit van een master, die hier hun ideaal verwezenlijken: het 'mainstreamen' van de kinderen uit de Slums. Dit houdt in dat ze kinderen basisvaardigheden leren als het met grote regelmaat op tijd naar school komen. Dit is voor deze kinderen, die op straat leven/spelen/werken, geen vanzelfsprekendheid en zeker (nog) geen prioriteit. Dit mainstreamen doen de leerkrachten door de kinderen met leuke leerzame spelletjes te motiveren. Spelend leren staat hier, in de slums, hoog in het vaandel! Geweldig om te horen! Leren door te spelen: waar horen we dat vaker? Hier mogen de kinderen kind zijn en leren ze met natuurlijke materialen (iets anders is ook niet voor handen). Ook zo ongelooflijk belangrijk is het motiveren van de ouders en ze overtuigen van het belang van onderwijs, want dat het met de ouders begint beseffen ze hier maar al te goed. Door weer anderen wordt hard gewerkt aan het dichten van de gaten in het dak, zodat er tijdens het regen seizoen ook les gegeven kan worden. Het is zondag, dus er is helaas geen les. We zien veel kinderen in de straatjes rondhangen en gelukkig ook spelen: jawel, echt hoor, met een fietsband en een stok! Iedereen is aardig en we mogen vaak foto's maken én wij zijn als stelletje 'hollanders' net zo'n bezienswaardigheid voor hen als zij het voor ons zijn! Een moeder wijst me vol trots op een stapel schriften van haar zoontje, als hij dit allemaal geleerd heeft heeft hij zijn kansen op een betere toekomst aanzienlijk vergroot! Wat een mega indrukwekkende ochtend! Dat we de laatste 30 uur nog geen bed gezien hebben deert helemaal niet.
We gaan alles tijdens de lunch even laten bezinken. Daarna bekijken we wat Seva Kendra te bieden heeft. We zien dat hier de mogelijkheid wordt geboden voor het volgen van beroepsopleidingen als: kapper, schoonheidsspecialiste, bakker, computerdeskundige. In het 'congres zaaltje' wordt een lezing gegeven over gelijke rechten voor meisjes en jongens. Een gebied waar nog heel wat valt te halen in India. We slenteren nog even door wat straatjes vlak bij ons onderkomen. Het heet hier geen Slum te zijn, maar het heeft er toch wel veel van weg, het grootste verschil is dat de huizen van steen zijn. We zien mensen zich op straat wassen en scheren, want en dat moet gezegd zijn: de Indiërs houden hun persoonlijke hygiëne goed op orde. Overal maar dan ook overal hangt was buiten, dwars over de straten, ja, zelfs midden op een rotonde hangt was te drogen. Het gebruik van de toilet is wat lastiger in dit wijkje, daar gebruiken ze het open riool voor... Er zit een kleuter heerlijk zijn gemak zijn 'grote boodschap' te draaien, helaas mikt hij net langs het gootje... Maar...dat langs het potje 'piesen' gebeurt niet alleen bij Indische kleuters is mijn ervaring...
Voor het avondeten zijn we uitgenodigd bij aartsbisschop Da Souza. Ook hij dient projectvoorstellen in bij SAC en de voortgang moet ook besproken worden. Wat heel belangrijk is, is hoeveel je moet sponsoren van het totaal nodige bedrag voor een project. De mensen moeten ook zelf in actie komen én actief blijven. Je moet ze in beweging zien te krijgen, pas dan ondersteun je ze echt en maak je dat ze zonder steun verder kunnen. En dus gaat het er ook over hoe afgeronde projecten geborgd worden. En dat is dus ook niet alleen hier belangrijk maar dat kennen we bij ons net zo goed.
Na het heerlijke, soms wat heel hete, Indische eten, in het mega grote huis van de aartsbisschop waar, en passant, Moeder Teresa ook vaak geweest is, gaan we terug naar Seva Kendra en zoeken we moe maar héél voldaan ons, knoertharde, bed op.